شرح کامل تلویزیون و انواع آن

تلویزیون چیست؟

تا قبل از ظهور تلفن‌های هوشمند و لپ‌تاب‌ها، بخش عمده وظیفه تامین نیازهای سرگرمی ما، بر‌عهده یک منبع بود: تلویزیون. در ‌واقع این قاب شیشه‌ای جادویی طی سال‌ها، به عنوان یک فناوری نوآورانه شناخته می‌شد و هنوز هم در حوزه سرگرمی، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. تا ‌اینکه عصر محاسبات فرا رسید و قسمتی از مسئولیت خود را به رایانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی واگذار کرد. این در حالی است که همچنان بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها، تجارت‌ها و داد و ستد‌ها، از طریق تلویزیون رونق می‌گیرند. اما برای اینکه بدانیم چطور به اینجا کشیده شد، باید کمی به عقب برگردیم و ببینیم که اصلا تلویزیون چیست؟

تاریخچه تلویزیون

به عنوان یک واقعیت چشمگیر، باید بدانید که تلویزیون توسط یک فرد خاص اختراع نشده است. به طور کل تلاش‌های بسیاری صورت گرفت و فناوری‌های متعددی مورد استفاده قرار گرفت تا این سیستم صوتی تصویری به شکل فعلی خود برسد. این یعنی فناوری‌ها یکی پس از دیگری ابداع شدند و محدودیت‌های آن‌ها برطرف شد و در‌نهایت، این دستگاه اختراع شد. اگر بخواهیم از ابتدای کار شروع کنیم، در پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم برخی از مخترعان در صدد ابداع نوعی سیستم تلویزیون مکانیکی بودند که اساس آن نوعی فناوری به نام دیسک Nipkow بود. در همین حین عده دیگری بر نوعی سیستم تلویزیونی الکترونیکی تمرکز داشتند که از تکنولوژی لوله اشعه کاتدی بهره می‌برد. دیسک چرخان تلویزیون‌های مکانیکی از الگوی مارپیچی سوراخ‌داری برخوردار بود که وظیفه هر سوراخ، اسکن یک خط در یک تصویر بود. بدین ترتیب می‌توانستند تصویر را از طریق سیم، بر روی صفحه به نمایش در‌آورند (بر روی کاغذ). به هر صورت محققان این سیستم نتوانستند تلویزیون‌های مکانیکی را با موفقیت به تولید برسانند اما نکته مهم اینجا است که دانش و عملکرد فناوری Nipkow، باعث شد تا اسکن Television به عنوان مسیری برای موفقیت‌های بعدی در نظر گرفته شود. در‌واقع این اصل به فرآیندی اشاره می‌کند که در آن نور، خطوطی از یک تصویر را در هر زمان مشخص کرده و پیش از تکرار این فرآیند با انتقال به خط بعدی به آن شدت می‌بخشد. اصلی که به آن نرخ تجدید می‌گوییم. به هر ترتیب دانشمندانی که بر روی تلویزیون‌های الکترونیکی متمرکز بودند توانستند این امتیاز را از آن خود کنند. 

فناوری CRT یا لوله اشعه کاتدی

همان‌ طور که در بالا اشاره شد، تلویزیون‌های الکترونیکی بر پایه نوعی فناوری به نام CRT بودند. در تکنولوژی CRT کاتد متشکل از یک رشته گرم‌شده‌ای است که درون یک لوله خلاء کاملا شیشه‌ای قرار دارد. هنگامی که پرتو (جریانی از الکترون‌ها) با صفحه پوشیده از فسفر برخورد می‌کند واکنشی دیده می‌شود و خواص رنگی آن تغییر می‌کند. بدین ترتیب تصویر مورد نظر به دست می‌آید. با بهره‌گیری از این فناوری، فیلو فارنسورث توانست در سال 1927 یک تصویر که از 60 خط افقی تشکیل شده بود را به نمایش بگذارد. دو سال بعد یک مخترع روسی به نام ولادیمیر زووریکین توانست این تکنولوژی را تقویت کند و از یک سیستم تلویزیونی، شبیه‌تر به آنچه که ما از تلویزیون‌های CRT سراغ داریم، رونمایی کند. اما در‌نهایت این RCA بود که با بهینه‌سازی فناوری، اولین تلویزیون‌های مصرف‌کننده را به تولید رساند. البته دستگاه‌های فوق بسیار خاص بودند و تنها در ‌اختیار افراد بخصوصی قرار داشت اما سال 1939، فروش عمومی تلویزیون‌های RCA شروع شد.

تلویزیون رنگی

اگر چه از سال 1940 خانه بسیاری از مردم مجهز به تلویزیون بود اما، آن‌ها تنها قادر بودند تصاویر را به صورت سیاه و سفید ببینند و این رویکرد تا سال 1953 ادامه داشت. البته باید بدانید که فناوری رنگ در تلویزیون‌ها، کمی بعد به وجود آمد اما به دلیل جنگ و کمبود برخی آلیاژهای فلزی، ممنوعیتی جهت تولید تجهیزات رادیویی و تلویزیون‌ها برای مصرف عمومی به اجرا درآمد. بالاخره تلویزیون‌های رنگی روانه بازار شدند ولی همچنان مشکلات بسیاری وجود داشت. برای مثال قیمت تلویزیون‌ بسیار گران بود و علاوه بر این برنامه‌هایی که برای پخش رنگی تولید می‌شدند، بسیار هزینه‌بر بودند. از این رو عملا تا سال 1965، سیستم‌های رنگی شروع بکار نکردند. رفته رفته این محصولات در دسترس همه قرار گرفتند و تا سال 1972، تقریبا تمام برنامه‌های تلویزیونی به صورت کاملا رنگی منتشر شدند. جالب است بدانید که اولین کنترل از راه دور توسط شرکت رادیویی Zenith، در سال 1956 معرفی شد.

تکنولوژی پروجکشن اضافی

تلویزیون‌هایی که از تکنولوژی CRT بهره می‌بردند، عملا تا ده‌ها سال بدون رقیب بر بازار سلطنت می‌کردند. تا اینکه فناوری‌های تلویزیونی اضافی ظهور پیدا کردند. دو فناوری LCD و DLP نوعی تلویزیون‌ محسوب می‌شدند که از یک واحد پروجکشن و یک صفحه مجزا تشکیل می‌شدند. عملکرد عالی آن‌ها موجب گردید تا به سرعت جایگزین تلویزیون‌های CRT شوند و موفقیت‌های بسیاری را کسب کنند. با این حال مسیر این فناوری کاملا متفاوت از یکدیگر است. تکنولوژی DLP در بازار تلویزیون هوشمند عملکرد موفقی داشت اما این موفقیت زودگذرا بود و امروزه تنها در تلویزیون‌ و سینمای خانگی بکار برده می‌شوند. تلویزیون‌های LCD کم‌کم در حال کم‌رنگ شدن هستند با این حال همچنان در برخی تولیدات و همچنین مانیتورها دیده می‌شوند. در ادامه این دو فناوری‌ها را بررسی خواهیم کرد.

LCD Television

تلویزیون‌های LCD یا همان نمایشگر کریستال مایع، مسیری جداگانه از سیستم‌های قدیمی CRT را طی کردند. در این تولیدات تلویزیون‌ به جای استفاده از یک واحد همه‌کاره، به یک سطح نمایشی نیاز دارد تا تصویر بر روی آن منتشر شود. اما عملکرد تلویزیون LCD بدین صورت است که نور را به واسطه منشور یا مجموعه‌ای از فیلترها، به سه پنل مجزا انتقال می‌دهد. این 3 پنل هر‌کدام یک طیف رنگی RGB (قرمز، سبز، آبی) را در اختیار دارند و با عبور نور از آن‌ها رنگ‌ها و سایه‌های مشخصی به نمایش در می‌آید. عملکرد این سیستم بسیار مناسب و کارآمد بود تا اینکه فناوری‌های جدیدتر جایگزین آن شدند.

تلویزیون‌‌های DLP چیست؟

تلویزیون‌های DLP جهت تولید تصویر از یک لامپ سفید استفاده می‌کنند. در این فناوری یک چرخه رنگی وجود دارد که در چرخش ثابت بوده و شامل سه رنگ قرمز، آبی و سبز می‌شود. هنگامی که نور لامپ از این چرخه و تراشه DLP عبور می‌کند یک رنگ خاص (با تطبیق زمان‌بندی و رنگ)، به شکل یک پیکسل بر روی صفحه پدیدار می‌شود. از سوی دیگر، میکرو‌آینه‌های دیجیتالی، سایه‌های خاکستری را (با توجه به نحوه قرار‌گیری) تولید می‌کنند. لازم بذکر است که تلویزیون‌های DLP تا سال 2010 همچنان برتری داشتند اما رفته رفته تکنولوژی‌های مدرن جایگزین آن‌ها شده است. با این حال در ساختار تلویزیون‌ها جایگاه ارزشمندی را به خود اختصاص داده‌اند. دلیل این امر قدرت فوق‌العاده آن‌ها در تولید رنگ است. در‌ حقیقت تلویزیون‌ سه تراشه DLP قادر است تا نزدیک به 35 میلیون رنگ تولید کند. این در حالی است که چشم انسان تنها می‌تواند 16 میلیون رنگ را شناسایی کند. بدیهی است با چنین عملکردی، بازار سیستم‌های نمایشی سینماها در تسلط تلویزیون‌های DLP باشد.

انواع تلویزیون‌ هوشمند

تلویزیون‌ LCD

در مورد تکنولوژی تلویزیون‌های ال سی دی صحبت کردیم. تلویزیون‌های LCD نیز از فناوری مشابهی استفاده می‌کنند با این تفاوت که صفحه نمایش یک واحد نمایشی پشتی است که تصویر را از پشت صفحه منعکس می‌کند. اگر چه تلویزیون‌های LCD همچنان در دسترس هستند اما به نظر می‌رسد دوران موفقیت آن‌ها بسر رسیده است. دلیل این امر ظهور تکنولوژی‌های مدرن و همچنین برخی مشکلاتی است که در آن‌ها دیده می‌شود. برای نمونه تولید تلویزیون 40 اینچ و بزرگ‌تر با استفاده از این فناوری به مراتب پر‌هزینه‌تر خواهد بود. در عین حال کیفیت تصویر نیز در زوایای گسترده‌تر چندان عالی به نظر نمی‌رسد. همچنین هنگام بروزرسانی تصاویر زمان پاسخ‌گویی افزایش می‌یابد و در‌ نتیجه تاری حرکت را شاهد خواهیم بود. به خصوص در صحنه‌های سریع. این بدان معنی است که برای اجرای بازی‌ها و یا نمایش‌های ورزشی، انتخاب مناسبی نخواهند بود.

تلویزیون‌ پلاسما

اگر به یاد داشته باشید، تلویزیون‌های پلاسما تا چندی پیش جایگاه ویژه‌ای در بازار داشتند. آن‌ها قیمت بسیار مناسبی داشتند و زوایای دید گسترده‌ای ارائه می‌کردند. در عین حال نسبت کنتراست شگفت‌انگیزی داشتند و بدین ترتیب از نمایشی قابل قبول برخوردار بودند. نحوه عملکرد آن‌ها بدین صورت بود که از گازهای مخصوصی در سلول‌های کوچک شیشه‌ای استفاده می‌کردند و هنگامی که ولتاژ مناسب برق به آن‌ها می‌رسید، گاز باعث ایجاد پلاسما می‌شد. در‌ واقع به هر سلول سطح انرژی متفاوتی منتقل می‌شد و گاز درون آن‌ها به سرعت گرم و سرد شده و نهایتا نور رنگی تولید می‌گردید که پیکسل‌های صفحه نمایش را تشکیل می‌داد. با وجود مزایای عالی در خرید تلویزیون‌ مشکلاتی نیز وجود داشت. از این دست می‌توان نیاز به برق زیاد و متعاقبا تولید حرارت زیاد و طول عمر پایین‌تر را نام برد.

تلویزیون‌ اسمارت LED

تلویزیون‌های LED در واقع یک صفحه LCD محسوب می‌شوند که فناوری مشابهی را بکار می‌برد و آنچه که تلویزیون‌های ال ای دی را از سیستم‌های ال سی دی متمایز می‌کند، نور پس‌زمینه آن‌ها است. صفحات ال سی دی جهت تولید روشنایی و رنگ، از نور CCFL (فلورسنت کاتد سرد) بهره می‌گیرند در حالی که ال ای دی‌ها دارای دیودهای ساطع نوری هستند. با این اوصاف اولین مزیتی که می‌توان در آن‌ها سراغ گرفت، مصرف پایین انرژی است که بعضا تا 30 درصد کاهش می‌یابد. اگر در بین این دسته دنبال محصولی باکیفیت هستید، تلویزیون Gplus یکی از بهترین گزینه‌های خرید است

تلویزیون‌های LCOS

تلویزیون‌های LCOS تا سال 2013 بر روی کار بودند. فناوری آن‌ها نسبتا پیچیده بود و هیچ‌وقت نتوانستند به مانند سایر فناوری‌ها محبوبیت بالایی نزد مصرف‌کنندگان به دست آورند. در ساختار آن‌ها یک پرتو نوری روشن مورد استفاده قرار می‌گرفت که از یک لنز کندانسور و یک فیلتر عبور می‌کرد و سپس به 3 پرتو تقسیم می‌شدند. این پرتوها هر‌یک از فیلتر دیگری عبور می‌کردند و به رنگ‌های اصلی (قرمز، آبی و سبز) تبدیل می‌شدند. رنگ‌های به‌دست آمده پس از تماس با میکرودستگاه‌های LCOS از یک منشور عبور کرده و در آخر هم نور به یک عدسی می‌رسید که عمل بزرگنمایی را انجام می‌داد. بدین ترتیب تصویری بر روی صفحه منتشر می‌شد که مزایای فوق‌العاده‌ای داشت اما با این حال چندان بی‌نقص نبود. از مزایای خرید تلویزیون LCOS می‌توانیم به خروجی پایین نور اشاره کنیم که موجب می‌گردید تا به روشنایی کم، رنگ‌های کدر و کنتراست پایین می‌انجامید.

خرید تلویزیون‌ OLED

تلویزیون‌های OLED دارای نوعی تکنولوژی خاص هستند. فناوری OLED یا دیود ساطع‌کننده نور آلی، لایه‌ای از مواد آلی را بین یک لایه رسانای بستر مثبت و همچنین یک لایه تابشی منفی قرار می‌دهد. با ورود الکتریسیته دو الکترود آند و کاتد جریان را به مسیر معینی هدایت می‌کنند و بار الکتریسیته ساکن تولید می‌شود. بنابراین الکترون‌ها از لایه رسانا به سوی لایه دیگر حرکت می‌کنند و تغییر سطوح الکتریکی باعث می‌شود تا تابشی صورت گیرد که به شکل نور مرئی نمایان می‌شود. از نظر مصرف انرژی این تلویزیون‌‌های اسمارت بسیار کارآمد‌تر هستند و در مقایسه با تلویزیون‌های پلاسما و یا ال سی دی، گزینه مطمئن‌تری محسوب می‌شوند. با این وجود هنوز کامل نیستند و بیشتر مصرف‌کنندگان به ال ای دی‌ها توجه بیشتری دارند.

تلویزیون را از کجا بخریم؟

تا اینجا فهمیدیم که تلویزیون‌ها چگونه کار می‌کنند و از چه فناوری‌هایی بهره می‌برند. برای مثال تکنولوژی پلاسما عملا در سال 2014 منسوخ شد و پس از آن هیچ تولید‌کننده‌ای اقدام به تولید این تلویزیون‌ها نکرد. ال سی دی‌ها اگرچه هنوز سرپا هستند اما به نظر نمی‌رسد بیش از این مورد استقبال خریداران قرار بگیرند. و اینکه تلویزیون‌های LED و OLED توانسته‌اند سیستم‌های LCD و غیره را کنار زده و در صدر جدول فروش قرار بگیرند. اما خصوصیات و ویژگی‌هایی هم وجود دارند که در تلویزیون‌های مختلف متفاوت است. به عنوان نمونه می‌توانیم وضوح را نام ببریم که به واسطه عرض و ارتفاع صفحه تعیین می‌شود. برخی از دستگاه‌ها از وضوح 1080 بهره می‌برند و برخی دیگر نیز با وضوح 4K با عنوان تلویزیون هوشمند 4k به بازار عرضه می‌شوند.

ویژگی دیگری که می‌توان در تلویزیون‌ها مشاهده کرد، قابلیت نمایش سه بعدی است که برای تماشای محتوای سه بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما آنچه که امروز به صورت برجسته در بازار مشاهده می‌کنیم، Smart TV است. تلویزیون‌های هوشمند از برنامه‌ها، ویجیت‌ها و ویژگی‌هایی برخوردار هستند که نمی‌توان از آن‌ها چشم‌پوشی کرد. اتصال به شبکه‌ جهانی اینترنت و استفاده از پخش‌های جریانی مانند Apple TV و Netflix و غیره، می‌تواند هر خریداری را وسوسه نماید و مسلما تجربه‌ای متفاوت از تلویزیون‌هایی که تا به امروزه داشته‌اید، در اختیار شما قرار می‌دهند. علیرغم تمام این مشخصات و ویژگی‌ها، کارشناسان پرو استور توصیه می‌کنند هنگام خرید یک تلویزیون جدید، به دنبال خصوصیاتی باشید که نیاز دارید و حتی‌المقدور جزئیات غیر‌ضروری را نادیده بگیرید.